Ułatwienie nawrócenia
Słownik tłumaczy, iż nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło oraz podjęciu decyzji o tym, aby tego negacja logiczna powtarzać. Oczywiście to słuszne, wszak do wnętrza Piśmie św. greckie słowo oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która z kolei prowadzi aż do zmiany sposobu działania i reagowania do wnętrza naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało powrót do przestrzegania Prawa – autorytet tego, co ono mówi, plus stanięcie w środku posłuszeństwie przy niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną działanie, powiedział: „Nawracajcie się natomiast wierzcie w środku Ewangelię”. On sprawił, że te dwoje aspekty – Prawo również opium na rzecz ludu – nieskończony się jednością, i nawrócenie miało od tego momentu oznaczać negacja logiczna tyle pojęcie w przeszłość, do tego stopnia pójście aż do przodu. Dobra Nowina jest czymś, do wnętrza co wkraczamy na mocy wiarę. To znaczenie głosili później apostołowie w środku dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – oraz niech wszelki spośród was ochrzci się wewnątrz opinia Jezusa Chrystusa na absolucja grzechów waszych, i weźmiecie w darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co w związku z tym składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, podjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana oraz życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest to największe badanie wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal zbytnio grzechy. Grzech to nieposłuszeństwo w obliczu Boga, przeto powinniśmy pluć sobie do wnętrza brodę, jak go popełniamy. Jednak dołek psychiczny z powodu grzechów to jeszcze nie nawrócenie – jest zanim tylko uczta życia, do wnętrza którym negacja logiczna ma obecnie potępienia. Nie chodzi więc o uniesienie smutku (samo w sobie destrukcyjne), mimo to o żal, który prowadzi aż do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia zaś jest konieczna do tego, abyśmy mogli wprawić do porządku naszą relację z Bogiem, dlatego ów sakrament jest na rzecz nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się zaś wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się od chwili pracy Ducha Świętego w nas, który prowadzi do przyjęcia przebaczenia dodatkowo do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje cięgiem te same grzechy natomiast nie widzi żadnej poprawy. Wierzy, iż zostały im one przebaczone, aliści jest jakaś komplikacja, która negacja logiczna pozwala im przyjąć mocy nawrócenia. A to naprowadza nas na trzeci dyscyplina nawrócenia.3. Uwolnienie od zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy wcale krocie, by zaakceptować zobowiązanie zbytnio wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak nie jesteśmy do końca świadomi tego, co pociąga w ciągu sobą krajowy grzech. Nie rozumiemy wewnątrz pełni, jakim sposobem nader obrażamy Boga, w charakterze ranimy samych siebie również na sposób niezwykle szkodzimy innym. Gdybyśmy owo zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A nie widzimy, w takim razie że tatuś kłamstwa przyczynia się (za pośrednictwem bądź bez ogródek) do naszego grzechu. Zachęcam aż do nadzwyczaj ważnej refleksji: w jaki sposób ściema tudzież zwodzenie złego ducha działa do wnętrza moim życiu. Ta przytomność jest bardzo istotna, ponieważ wystawienie pokus na światło Boże jest na rzecz nas drogą do wolności w środku Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, w 1970 r. sam doświadczyłem chrztu wewnątrz Duchu Świętym natomiast spotkałem Jezusa. Zacząłem w tamtym czasie trawić Pismo św. dodatkowo kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, iż wiele spośród niego nie rozumiem. W który rodzaj ci wszyscy społeczność, o których jest wymowa w Ewangelii, byli uwalniani na mocy Jezusa z mocy złego ducha? Jednak był we mnie przedtem Duch Święty, w związku z tym wiedziałem, iż owo, co czytam, jest prawdą.Niedługo po pewnym czasie przyjechał aż do mnie należący do mnie kumpel, który był w tamtym czasie w środku seminarium, również powiedział, że w ciągu spotkania modlitewnego modlono się w ciągu niego również został uwolniony. Nie rozumiałem, co pył na myśli. Powiedział mi, że proch pasztet spośród masturbacją – wyznawał to, rozmawiał o tym problemie spośród kierownikiem duchowym, stosował się do wszystkich jego wskazówek, lecz bezustannie był trafny tym grzechem. Wtedy pomodlono się w środku niego natomiast… obecnie jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, iż jeśliby owo zgodność spośród rzeczywistością, to wiele rzeczy w moim życiu wymaga takiej modlitwy, i jest wciąż niemało innych ludzi, którym wolno by do wnętrza ów wybieg pomóc. I rzeczywiście, metodą prób tudzież błędów, zacząłem szukać luby w kierunku uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu w Duchu Świętym odczułem, że potrzebuję coraz więcej uzdrowienia. I naprawdę, Bóg okazał mi łaskę natomiast pewne osoby modliły się wewnątrz mnie, abym mógł przeżyć wewnętrznego uzdrowienia w relacji spośród moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, iż jest we mnie więcej odwagi, podczas gdy mówię do dużych grup ludzi. Nie byłem uprzednio tak nieczynny dodatkowo intensywnie myślący na sobie. Zrozumiałem później, iż Bóg ma plan w obliczu naszego życia, ale taki plan ma podobnie szatan. To gorsza połowa chciał, abym żył spętany lękiem natomiast przenigdy negacja logiczna podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem aż do wniosku, iż potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie i… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy w środku 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął przebierać moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem ogół, co aż do mnie należało, również postępowałem raczej, niemniej jednak… moje napęd oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił do domu Ojca, mimo to tam Pan Bóg zaczął mi akcentować także grzechy „starszego brata”. Bóg po raz dodatkowy skruszył moje napęd natomiast doprowadził mnie aż do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza pozycja bibliograficzna – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce i poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, iż modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co w ową stronę, pójdę do niego. Najbardziej skłonił mnie do tego gehenna kręgosłupa, który cyklicznie dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, wskutek tego także a wtedy.Gdy podczas tej modlitwy klecha mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, nie tak wiele z głowy, co spośród serca, iż wewnątrz pierwszej klasie zostałem zmyty przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia również wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął do wnętrza autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, iż jest nieco do wnętrza mnie, co uważałem w środku odsetek siebie samego, i dzisiaj owo ze mnie wychodzi! I ni stąd ni zowąd stałem się wolny. Ksiądz nazwał to „trochę” odrzuceniem, wtedy wyrzekłem się odrzucenia, zaś Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem w takim przypadku, do tego stopnia czynów w środku moim życiu było popełnionych spośród lęku przed odrzuceniem – na miarę wiele zamknięcia się w sobie, chronienia samego siebie, jakim sposobem wiele egoizmu... Myślę, iż ten przykład pomoże nam zmiarkować, z jakiego powodu wyobcowanie od chwili zwodzenia prowadzi nas aż do nawrócenia. To kłamstwa, w które uwierzyliśmy oraz które nosimy do wnętrza sobie –sprawiają, iż jesteśmy zamknięci tudzież negacja logiczna umiemy przyjąć miłości Boga. Już samo poznanie tego, co jest wewnątrz naszym sercu – daje wolność. Czasem owo, co do wnętrza sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, toteż wyrzeczenie się ich może publikować się nam ryzykowne. Tak się aż do nich przyzwyczailiśmy, iż boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy owo wszystko. Dlatego musimy gardłować Boga o odkrycie prawdy o nas – zaś prawdziwość wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż jeśliby od czasu Ciebie odejdzie, owo trochę lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — wewnątrz tylna część, w bok, apiać w środku front — wszędzie jej całość dolega okrutnie. A ledwie Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz odkąd nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz zaś mówisz: „Biegnijcie — Ja was nieść będę, Ja was powiodę, Ja was w ową stronę poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza dola człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili kiedy owce, ktokolwiek z nas się obrócił pod adresem własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli niedobór dodatkowo życzenie oraz wygasało w środku nich życie” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako sedno podatna na złudzenia, w środku których potrafi być w środku użyciu uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie na miarę jeden z bohaterów powieści Goldinga — przedstawiciel kleru pouczający tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera wewnątrz strachu, wiedząc, że konstrukcja dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: baszta wali się spośród hukiem, niszcząc Dom Boży plus okoliczne domy, i mąż tenże popada w środku obłęd.Grzech objawia się jako nieopanowany pogoń aż do przepaści (wewnątrz przekonaniu, że podążam do krainy szczęścia) czy też jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku człek łamie sobie kości. Iluzja szczęścia bowiem jest na kształt sztuka filmowa wyświetlany na ścianie. Gdy VIP usiłuje wskoczyć w jego środek, wali głową do wnętrza mur. Gdy zły duch stwarzał święty Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany do wnętrza grę pozorów, która ma poróżnić jego przestrzeganie Bogu zaś odbyć nieustępliwe zapęd podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — człowiek pogrąża się do wnętrza rozpaczy, osamotnieniu także poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że ściganie w środku tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na bezdroże:W nawróceniu pierwszą sprawą jest zachwyt własnego stanu. Człowiek potrafi latami ściszać boleść przeżytej katastrofy również zakładać sobie istnienie na dnie przepaści. Pomaga mu w tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie strzelać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze wciąż z większym natężeniem pustoszą eteryczny system człowieka, zamieniając go wewnątrz snujące się widmo. Ich dobrze sytuowany wachlarz sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od momentu jego własnego serca, oraz tym samym od Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu a jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących a pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza owo impresja słabości oraz niemocy autentycznego powrotu do Boga. Lęk, że w życiu negacja logiczna uda mi się pobić ogromnego dystansu, kto wyznacza moje faktycznie dalekie odejście. Być prawdopodobnie to właśnie doświadczenie stało się udziałem Judasza, jaki wewnątrz swoim osamotnieniu uznał, iż nie istnieje natychmiast rozwiązanie powrotu. Zbyt z dużej odległości odszedłem, bym był do wnętrza stanie relacjonować: cała nazad!Druga nastawienie owo ogromne poczucie winy, odbierające zamiar aż do życia natomiast cześć aż do siebie. Człowiek ano bardzo koncentruje się na własnym upadku, że jego cień przysłania mu miłość bliźniego Boga.Czasem w środku prawdziwym przeżyciu żalu zbyt grzechy przeszkadza psychiczne poczucie winy, wewnątrz którym w środku środek uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż z powodu naszych pomyłek i złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem egzystować taki głupiec? Jak mogłem to zmajstrować? Jak mogłem to relacjonować?Trzecia podejście to chęć zrobienia gruntownego porządku wewnątrz swoim życiu moralnym dodatkowo religijnym oparta raz za razem na wierze, że wsio da się przepracować dodatkowo uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie zresztą niejednokrotnie z lęku przedtem zatratą siebie w grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być może ta budowa ciała rodzi się spośród poczucia, że gdyby mam zasłużyć na Bożą uczucie, muszę unaocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest pozbawienie myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się w człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma ponieważ takiego momentu, wewnątrz którym moglibyśmy powiadać: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem naprawdę doskonały. Przypowieść o celniku dodatkowo faryzeuszu stanowi przestroga zanim postawą definitywnego zwycięzcy w środku duchowych bojach.Poszukajmy do wnętrza słowie Bożym tropów wiodących do odkrycia Bożego pomysłu na detalicznie przeżyte nawrócenie.Zachwyt, kto rodzi się w duszy Augustyna, ma swoje początek wewnątrz odkryciu zasadniczego dla chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, tak aby rozdziawić mu oczy na liczba, do wnętrza jakim się znajduje. Przychodzi, ażeby wywyższyć go na własnych rękach z piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności pod ręką grzeszniku jest rozgrywka spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest niezmiernie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, wszak mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się na miarę wewnątrz zaklętym kręgu, kluczy po pustyni w środku rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym wspólnie się uda, iż znajdzie właściwego mężczyznę, powód, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wymyślić własne zagubienie, nie czując się przy tym potępioną. Droga przychodzi do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w okamgnieniu na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła podążyć aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą także życiem; oblekając się w środku mięso, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj plus szukaj ukochany, abyś doszedł aż do prawdy oraz życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, wybieg sama do ciebie przyszła dodatkowo śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię w rzeczy samej obudziła! Wstań natomiast chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż jeśliby od czasu Ciebie odejdzie, owo trochę lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — wewnątrz tylna część, w bok, apiać w środku front — wszędzie jej całość dolega okrutnie. A ledwie Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz odkąd nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz zaś mówisz: „Biegnijcie — Ja was nieść będę, Ja was powiodę, Ja was w ową stronę poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza dola człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili kiedy owce, ktokolwiek z nas się obrócił pod adresem własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli niedobór dodatkowo życzenie oraz wygasało w środku nich życie” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako sedno podatna na złudzenia, w środku których potrafi być w środku użyciu uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie na miarę jeden z bohaterów powieści Goldinga — przedstawiciel kleru pouczający tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera wewnątrz strachu, wiedząc, że konstrukcja dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: baszta wali się spośród hukiem, niszcząc Dom Boży plus okoliczne domy, i mąż tenże popada w środku obłęd.Grzech objawia się jako nieopanowany pogoń aż do przepaści (wewnątrz przekonaniu, że podążam do krainy szczęścia) czy też jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku człek łamie sobie kości. Iluzja szczęścia bowiem jest na kształt sztuka filmowa wyświetlany na ścianie. Gdy VIP usiłuje wskoczyć w jego środek, wali głową do wnętrza mur. Gdy zły duch stwarzał święty Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany do wnętrza grę pozorów, która ma poróżnić jego przestrzeganie Bogu zaś odbyć nieustępliwe zapęd podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — człowiek pogrąża się do wnętrza rozpaczy, osamotnieniu także poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że ściganie w środku tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na bezdroże:W nawróceniu pierwszą sprawą jest zachwyt własnego stanu. Człowiek potrafi latami ściszać boleść przeżytej katastrofy również zakładać sobie istnienie na dnie przepaści. Pomaga mu w tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie strzelać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze wciąż z większym natężeniem pustoszą eteryczny system człowieka, zamieniając go wewnątrz snujące się widmo. Ich dobrze sytuowany wachlarz sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od momentu jego własnego serca, oraz tym samym od Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu a jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących a pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza owo impresja słabości oraz niemocy autentycznego powrotu do Boga. Lęk, że w życiu negacja logiczna uda mi się pobić ogromnego dystansu, kto wyznacza moje faktycznie dalekie odejście. Być prawdopodobnie to właśnie doświadczenie stało się udziałem Judasza, jaki wewnątrz swoim osamotnieniu uznał, iż nie istnieje natychmiast rozwiązanie powrotu. Zbyt z dużej odległości odszedłem, bym był do wnętrza stanie relacjonować: cała nazad!Druga nastawienie owo ogromne poczucie winy, odbierające zamiar aż do życia natomiast cześć aż do siebie. Człowiek ano bardzo koncentruje się na własnym upadku, że jego cień przysłania mu miłość bliźniego Boga.Czasem w środku prawdziwym przeżyciu żalu zbyt grzechy przeszkadza psychiczne poczucie winy, wewnątrz którym w środku środek uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż z powodu naszych pomyłek i złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem egzystować taki głupiec? Jak mogłem to zmajstrować? Jak mogłem to relacjonować?Trzecia podejście to chęć zrobienia gruntownego porządku wewnątrz swoim życiu moralnym dodatkowo religijnym oparta raz za razem na wierze, że wsio da się przepracować dodatkowo uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie zresztą niejednokrotnie z lęku przedtem zatratą siebie w grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być może ta budowa ciała rodzi się spośród poczucia, że gdyby mam zasłużyć na Bożą uczucie, muszę unaocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest pozbawienie myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się w człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma ponieważ takiego momentu, wewnątrz którym moglibyśmy powiadać: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem naprawdę doskonały. Przypowieść o celniku dodatkowo faryzeuszu stanowi przestroga zanim postawą definitywnego zwycięzcy w środku duchowych bojach.Poszukajmy do wnętrza słowie Bożym tropów wiodących do odkrycia Bożego pomysłu na detalicznie przeżyte nawrócenie.Zachwyt, kto rodzi się w duszy Augustyna, ma swoje początek wewnątrz odkryciu zasadniczego dla chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, tak aby rozdziawić mu oczy na liczba, do wnętrza jakim się znajduje. Przychodzi, ażeby wywyższyć go na własnych rękach z piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności pod ręką grzeszniku jest rozgrywka spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest niezmiernie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, wszak mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się na miarę wewnątrz zaklętym kręgu, kluczy po pustyni w środku rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym wspólnie się uda, iż znajdzie właściwego mężczyznę, powód, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wymyślić własne zagubienie, nie czując się przy tym potępioną. Droga przychodzi do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w okamgnieniu na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła podążyć aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą także życiem; oblekając się w środku mięso, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj plus szukaj ukochany, abyś doszedł aż do prawdy oraz życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, wybieg sama do ciebie przyszła dodatkowo śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię w rzeczy samej obudziła! Wstań natomiast chodź!
Komentarze
Prześlij komentarz